memory ini berlaku di awal tahun 2003,
sewaktu beliau berumur 12 tahun, dan akan menduduki peperiksaan UPSR bersama adik ku..
aku ada seorang sepupu yang mengalami masalah jantung berlubang sejak usianya 3 tahun lagi...
ketika ini, beliau berumur 12 tahun dan akan menduduki peperiksaan UPSR.. (Sama dgn adik aku..) Die seorang yang aktif. selalu melibatkan diri dalam sukan, tarian.. mcm2 lagi lah...
aktiviti yang paling die suka, tarian zapin.. macam2 tarian die pandai.. pantang dengar muzik, berjoget ler die.. x pyh di suruh..
sepupu aku ni seorang yang ceria.. dalam adik beradik die, die sorang jek yang ikut sebiji macam ibu die.. putih, lawa, tinggi.. x mcm yg lain.. dan dia lah yang paling rapat dalam keluarga aku..
kalau dulu, setiap kali cuti sabtu ahad, mesti die datang tido rumah aku... x ajak pun dia datang.. hehehe... kalau cuti sekolah seminggu, dalam seminggu tu lah die akan tido rumah aku... die rapat jugak dengan atuk aku...
tapi yang aku tahu, dalam adik beradik die, yang paling die x suka, akak die no3... akak die selalu cari pasal dengan die... walaupun die kakak, tp x pernah mengalah dgn adik die sendiri.. actually, aku pun x berapa berkenan jugak argh dgn perangai kakak no 3 die tuh... sifat penting diri tuh, melampau lampau... benci aku tengok.
sebab tuh adik die ni, lagi suka kat aku.. sampai die suruh ibu die tukar kan aku dgn kakak die... hrmm, budak2.. fikiran die sempit skit.. ingat pakai lagi ke sistem bater zaman skrg ni..
serius beb, budak ni suke peluk aku, cium pipi aku tibe2.. kalau dapat peluang lar.. kadang2 rimas gak aku.. hehe.. die rapat gak dgn adik aku yg kecik tuh.. sebab sebaya..
aku ingat lagi kata2 die,
ika :"kak uda, jadi lah akak ika.. jom la duk rumah ibu.. ika x suka kak ayun, die jahat.. kak uda baik, pandai masak.. boleh tolong ibu.. kak ayun tu pemalas.. "
aku : aku pun cakap argh, x baik ika ckp kak ayun tu cam tuh... nanti dah besar, die berubah lah... ( sampai sekarang, x pun..) ... kak uda ada mak, ada ayah.. xkan nk tinggalkan dieorng..??
ika: alah, nanti ika cakap dgn ibu, suruh tukar ngan mak teh..
aku : he.. eh, budak ni.. suke2 jek..
memang aku ngaku.. dedulu, aku memang suke budak2... aku rajin melayan dieorang... sebab tuh dieorng suke kat aku kot.. hrmm. ntah lah..
tapi jujur lah aku kata, aku sayang budak ni... tapi tuhan lebih sayangkan die...
dalam umur yang terlalu muda, die dah pergi mengadap ilahi.. sedih hati aku mengenangkan die..
aku ingat lagi last kata2 die kat atuk aku.. masa tuh, waktu mkn tengahari kat umah aku...
atuk aku tanya die, ika x takut ke nk operation ni.. ( masa tuh lagi 2 minggu die nk bedah jantung).. dalam keadaan yang sayu, memang nampak lah riak muka die yg suram.. slow jek die kata... ibu x sayangkan ika.. ibu nk ika mati cepat.. ( sebenarnya, arwah memang x nk jalani pembedahan tuh, dia takut)... puas atuk aku pujuk die.. last2 die pergi jugak...
sewaktu die dh nk pegi Hospital IJN KL , die ckp kat ibu die nk singgah jugak rumah aku... die salam semua orang beria ria.. nk2 akulah, die peluk betul2.. sedih pulak aku.. Die sruh datang tengok die kat hospital..
pembedahan die berjaya.. walaupun memakan masa hampir 1 hari.. aku pegi jugak masa tuh... aku tgk die kat icu... ya ALLAH, rasa tersentak hati..bile tengok keadaan die yg terbaring kaku, muka die bengkak.. wayar berkeliling.. sampaikan x de kawasan utk kite rapat dgn die, nk cium muka die pun x dapat.. ade beberapa orang dokter pakar yang sentiasa jaga die... nk masuk tengok pun x boleh lama2...
masa tuh, doktor kata tunggu dalam sehari dua, dia mungkin akan sedar... tapi sebaliknya.. tetiba jek mlm tuh, doktor buat pembedahan mengejut sebab komplikasi jantung die teruk sangat..
ibu die pengsan, ayah die menangis macam orang x tentu arah... masing2 jadi takut.. dan rasa bersalah yang teramat... nak2 bile ibu die teringat kata2 die kat atuk aku tempoh hari.. ( sebenarnyer, atok aku dah cerite kat ibu die.. pasal apa yg die ckp kat atuk aku tuh.. " ibu x sayang ika") tu yang ibu aku menangis.. ibu aku serba salah.. sebab kalau x buat jugak pembedahan, risiko die tinggi.. masalah jantung tuh dah merebak ke posisi paru2.. so, memang x de pilihan... lagi sebak la die...
pembedahan kedua ni pun.. alhamdullilah, berjaya... sebulan die terlantar kat hospital.. die dah x ceria macam dulu... tapi kadang2 bile ibu die dengki, usik2 die.. die ketawa jugak.. hehe
beberapa kali jugak la die berulang kat IJN.. utk rawatan lanjut..
selepas sebulan tuh, die dah boleh balik... tetap nk singgah rumah aku jugak.. tapi die x dapat turun kereta.. sebab doktor dah pesan... die x boleh banyak bergerak..
masa tuh result UPSR dah kluar.. die dapat sama result ngan adik aku... betapa suke nyer die...
die dapat 2A 2B 1C.. HEHE
ade satu hari tuh, masa tuh awal bulan puasa... die kene masuk hospital lagi kat IJN.. Sebab nafas die laju.. so, kene lah tahan tuk beberapa minggu.. sampai lagi beberapa hari lagi nk raya.. die merayu kat doktor... nk mintak balik kampung, nk buat kuih.. nk raya kat kampung... mcm2 die cakap kat doktor, kat nurse.. menangis nangis die.. mintak nk balik.. ibu dia sampai x boleh buat ape.. puas dh pujuk.. kiteorng pun pujuk gak, tp x berkesan... kali ni die betul2 degil..
last2, ayah die slowtalk ngan doktor kat situ.. bile dh bincang2.. akhir dapat gak kluar.. masa tuh pun die macam dah sihat skit.. tp sebelum kluar tuh, doktor mintak ayah die sain satu surat yang mengatakan, sekiranya berlaku apa2 komplikasi, pihak spital x bertanggungjawap.. tapi bile nampak ape2 perubahan pada pesakit, cepat2 bawak pegi hospital berdekatan..
nampak lah muka di ika ni, gembira semacam... suke die dapat balik.. masa raya, dapat jugak die datang rumah aku... tapi die baring jek lah.. cakap pun kurang.. mungkin letih agak nyer.. kitorng nampak muke die macam bengkak.. bile tanya, die kata x de ape2.. sepupu aku yg lagi sorang ni, perasan.. die nampak hidung si ika ni dah jatuh.. ( bak kata org tua2, tu tanda2 dah dekat)..
aku x tahu masa tuh, aku pun marah lah die.. eahh, x baik lah..
rupanyer, sangkaan sepupu aku tu betul... masa tuh raya ketujuh.. si ika die duk kat ruang tamu umah die, baring kat atas riba ibu die.. slow jek die tanya.. ibu, akak mana?? (masa tuh kakak2 die giler beraya, dh kul sebelas pun x balik2 lagi..) 5 minit pastu, akak die pun balik... ibu die suruh la akak die jaga plak... sebab ibu die dah letih.. ngantuk.. nk tido kejap.. so, akak no2 die ni duk la melayan die..
tetiba...
si ika ni jadi gelisah... dia duduk, pastu dia baring.. dia duduk balik.. pastu tetiba bunyi kruukk.. kuat gak bunyi die.. badan die dah longlai.. die x ckp ape2 cuma mata die jek sempat jeling kat ibu die tgh tido..
apalagi, menjerit la kakak die ni.. panggil ayah ngan ibu die.. bergegas angkat bawak pegi hospital.. dalam kreta tuh, ibu die siap bagi CPR.. Tapi anak die dah x de tindak balas.. ya ALLAH, memang cemas ketika tu.. sampai jek kat hospital, apelagi.. kene letrik argh... nampak kesan die..
tepat jek kul 1 pagi, malam jumaat...
ika dah meninggal... luluh rasa hati... si ayah ngan ibu die masing2 menyalahkan diri...
apa boleh buat, kite x boleh melawan takdir..
ALLAH lebih sayangkan die...
tapi keluarga die sempat lah menunaikan hajat die nk beraya kat kampung tuk kali terakhir..
kehilangan arwah, memang terasa... sampaikan ibu die sakit berbulan2 sebab terlalu rindu..
apa yang ayah die boleh buat, beberapa bulan lepas tuh, die orng pun pindah ke rumah lain sebab banyak kenangan die kat rumah yang lama tuh... masih x dapat di lupakan...
bile teringat kembali kenangan bersama arwah, rasa sedih menghantui jiwa...
rasa sayang tuh x kan hilang sampai bile2....
kak uda sayangkan ika...
No comments:
Post a Comment